Ulica Hoża

Hoża jest jedną z ulic warszawskiego śródmieścia. Pierwotnie była drogą narolną, znaną już przed rokiem 1762; pierwsze posesje wytyczono już w roku 1766. Nazwa ulicy pochodzi od hożych, więc ładnych, podobających się ogrodów zakładanych przy ulicy w tym czasie. W roku 1792 zabudowa ulicy składała się z drewnianego browaru, kilku drewnianych dworków, oraz wybudowanego według projektu Szymona Bogumiła Zuga w roku 1790 pałacyku kupca Klemensa Bernauxa. Przed rokiem 1819 powstały przy Hożej jeszcze dwa murowane budynki, jednak przy ulicy długo nie wznoszono nowych obiektów.

Ruch budowlany powrócił, kiedy w roku 1861 Leopold Kronenberg uruchomił przy Hożej Fabrykę Wyrobów Tabacznych, nabywając jednocześnie dawny pałacyk Bernauxa. W roku 1875 ulicę przedłużono na odcinku od ul. Poznańskiej do ul. Chałubińskiego; kilka lat potem przy ulicy pojawiły się niewielkie kamienice, jednak projektowane przez niezłych architektów, takich jak: Edward Cichocki, Artur Spitzbarth, Maurycy Brauman czy Aleksander Woyde.

Od roku 1877 przy ulicy istniał zakład sióstr Rodziny Marii; w latach 90. XIX wieku powstała zabudowa odcinka między ul. Poznańską, a ul. Plater składająca się w większości z trzypiętrowych kamienic o eklektycznym wystroju fasad.

Gdy w roku 1895 przedsiębiorce Frąckiewicz nabył dawny pałac Kronenberga, na terenie jego sadu wytyczył ulicę Sadową, dziś – Skorupki.

Wkrótce potem rozebrano pałacyk Kronenberga, by wznieść szereg nowych kamienic,zarówno wzdłuż ul. Skorupki, ul. Marszałkowskiej jak i Hożej. Po odzyskaniu niepodległości powstało jeszcze kilka obiektów: Zakład Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Warszawskiego, oraz wybudowany w stylu magistrackim Gmach Szkoły Budowlanej według projektu Alfonsa Graviera. Powstały też dwie nowe kamienice; Hoża stawała się wielkomiejską ulicą: działały przy niej dwa kina, liczne sklepy i cukierenki.

Wrzesień roku 1939 przyniósł niewielkie zniszczenia, jednak zabudowa została spalona już po kapitulacji powstania warszawskiego.

Krótko po wojnie rozebrano kilkadziesiąt wypalonych kamienic, w wielu przypadkach zniszczono zachowany wystrój fasad, jednak mimo to Hoża zachowała wiele z klimatu eleganckiej, przedwojennej ulicy.